Who doesn't know the famous picture from the 1968 Mexico Olympics? The image of two American joggers John Carlos and Tommy Smith waving their hand to protest the black discrimination in their state. Remember? Have you seen it? This is an example of the kind of photos you don't forget. But it is doubtful that most of us know the third man in the picture, the tragedy and courage of the white athlete filmed on the podium - Australian Peter Norman.
Norman won a silver medal in the competition, and when he realized that Carlos and Smith were demonstrating for equality and justice, he gave them his black gloves, for protest. In the picture you can see that it was one pair of gloves, each of which was worn by another. Norman did not wave his hand, but wore the Olympic symbol for justice and equality, thus expressing solidarity with the just struggle of American black athletes.
Norman set such a good result that his climax is still a national record in Australia. But when he returned after the Olympics in Mexico to Australia - he admittedly couldn't find a job, until the country finally agreed to hire the Olympic medalist (silver medal!) as a school gym coach. Norman continued to struggle for equality for Australian Aboriginal native youth, earning a living as a butcher until he passed away.
When John Carlos was asked about the fate of his friend Norman, he said: "We struggled together and as a group, but Peter struggled against an entire country alone."
At the 2000 Sydney Olympic Games, members of the Australian Olympic Committee offered Norman to condemn Carlos and Smith, in return for his return to the Olympic roster. He refused. Because of his refusal, he was not even allowed to march with veteran athletes at the Olympics opening ceremony.
Peter Norman passed away almost entirely in 2006. Around his tomb (pictured) were his friends Smith and Carlos. Six years after his passing, the Australian Parliament formally apologized to Norman, condemning the Australian Olympic Committee's refusal to send him to the Olympics in 1972, despite the fact that he had set records and reached first place in all the previous national competitions. The Australian Parliament acknowledged the important role Peter Norman played in the war against racism, but Norman did not receive this apology during his lifetime.
A lot of heroes don't get the recognition they deserve in their lives, but Peter Norman never sought recognition, he just did what was right.
(Captain John Sarian, on Twitter)
מי לא מכיר את התמונה המפורסמת מאולמפיאדת מקסיקו ב-1968? תמונתם של שני האצנים האמריקאים ג'ון קרלוס וטומי סמית מניפים את ידם לאות מחאה על אפליית השחורים במדינתם. זוכרים? ראיתם? מסוג התמונות שלא שוכחים. אך ספק אם רובנו מכירים את האיש השלישי בתמונה, את הטרגדיה והאומץ של האתלט הלבן שמצולם על הפודיום - פיטר נורמן האוסטרלי.
נורמן זכה במדליית כסף בתחרות, וכשהבין שקרלוס וסמית יפגינו בעד שיוויון וצדק, הוא נתן להם את הכפפות השחורות שלו, לצורך המחאה. בתמונה אפשר לראות שמדובר בזוג כפפות אחד, שכל אחד מהם לבש על יד אחרת. נורמן לא הניף את ידו, אבל לבש את הסמל האולימפי לצדק ושיוויון ובכך הביע סולידריות עם מאבקם הצודק של האתלטים השחורים האמריקאים.
נורמן קבע תוצאה טובה כל כך, עד כי שיאו הוא עדיין שיא לאומי באוסטרליה. אבל כשחזר לאחר האולימפיאדה במקסיקו לאוסטרליה - הוא נודה, לא הצליח למצוא עבודה, עד לבסוף הסכימו להעסיק את המדליסט האולימפי (מדליית כסף!) כמאמן חדר כושר בבית ספר. נורמן המשיך להיאבק עבור שיוויון לילידים האבוריג'ינים האוסטרלים, והתפרנס כקצב עד שנפטר.
כשנשאל ג'ון קרלוס על גורל חברו נורמן, הוא אמר: "אנחנו נאבקנו ביחד וכקבוצה, אבל פיטר נאבק מול מדינה שלמה לבד".
במשחקים האולימפיים בסידני בשנת 2000, חברי הוועדה האולימפית האוסטרלית הציעו לנורמן לגנות את קרלוס וסמית, בתמורה להחזרתו לסגל האולימפי. הוא סרב. בשל סירובו זה, לא איפשרו לו אפילו לצעוד עם ספורטאים ותיקים בטקס הפתיחה של האולימפיאדה.
פיטר נורמן נפטר כמעט חסר כל בשנת 2006. בין נושאי ארונו (בתמונה) היו חבריו סמית וקרלוס. שש שנים לאחר פטירתו, התנצל הפרלמנט האוסטרלי באופן רישמי בפני נורמן, גינה את סירובו של הוועד האולימפי האוסטרלי לשלוח אותו לאולימפיאדה ב-1972 אף שקבע שיאים והגיע למקומות הראשונים בכל התחרויות הארציות שקדמו לה. הפרלמנט האוסטרלי הכיר בתפקיד החשוב אותו מילא פיטר נורמן במלחמה נגד הגזענות, אך נורמן לא זכה להתנצלות הזאת בימי חייו.
הרבה גיבורים לא מקבלים את ההכרה לה הם ראויים בחייהם, אך פיטר נורמן מעולם לא חיפש הכרה, הוא פשוט עשה את מה שהיה נכון לעשות.
(קפטיין ג'ון סריאן, בטוויטר)
من لا يعرف الصورة الشهيرة لدورة الألعاب الأولمبية المكسيكية عام 1968؟ صورة لاعبي الركض الأمريكيان جون كارلوس وتومي سميث يلوحان بيدهما للاحتجاج على التمييز الأسود في ولايتهما. هل تذكرت/ي؟ هل رأيتها؟ هذا مثال على نوع الصور التي لا تنسى. لكن من المشكوك فيه أن معظمنا يعرف الرجل الثالث في الصورة ، مأساة وشجاعة الرياضي الأبيض الذي تم تصويره على المنصة - الأسترالي بيتر نورمان.
فاز نورمان بميدالية فضية في المسابقة ، وعندما أدرك أن كارلوس وسميث يتظاهران من أجل المساواة والعدالة ، أعطوه قفازات سوداء للاحتجاج. في الصورة ، يمكنك أن ترى أنه كان زوجًا من القفازات. لم يلوح نورمان بيده ، بل ارتدى الرمز الأولمبي للعدالة والمساواة ، معبراً عن التضامن مع النضال العادل للرياضيين السود الأمريكيين.
حقق نورمان نتيجة جيدة جدًا ، حيث أن ذروته لا تزال رقمًا قياسيًا وطنيًا في أستراليا. ولكن عندما عاد بعد الألعاب الأولمبية في المكسيك إلى أستراليا - لم يتمكن من العثور على وظيفة ، حتى وافقت البلاد أخيرًا على تعيين الحائز على الميدالية الأولمبية (الميدالية الفضية!) كمدرب في صالة الألعاب الرياضية بالمدرسة. استمر نورمان في النضال من أجل المساواة للشباب الأسترالي من السكان الأصليين ، وكسب عيشه كجزار حتى وفاته.
عندما سُئل جون كارلوس عن مصير صديقه نورمان ، قال: "لقد ناضلنا معًا وكمجموعة ، لكن بيتر كافح ضد بلد بأكمله وحده".
في دورة الألعاب الأولمبية في سيدني عام 2000 ، عرض أعضاء اللجنة الأولمبية الأسترالية على نورمان إدانة كارلوس وسميث ، مقابل عودته إلى القائمة الأولمبية. رفض. بسبب رفضه ، لم يُسمح له حتى بالمسيرة مع الرياضيين المخضرمين في حفل افتتاح الألعاب الأولمبية.
توفي بيتر نورمان في عام 2006. حول قبره (في الصورة)، كان أصدقاؤه سميث وكارلوس. بعد ست سنوات من وفاته ، اعتذر البرلمان الأسترالي رسميًا عن نورمان ، حيث أدان رفض اللجنة الأولمبية الأسترالية إرساله إلى دورة الألعاب الأولمبية في عام 1972 ، على الرغم من أنه سجل أرقامًا قياسية وحقق المركز الأول في جميع المسابقات الوطنية السابقة. أقر البرلمان الأسترالي بالدور الهام الذي لعبه بيتر نورمان في الحرب ضد العنصرية ، لكن نورمان لم يتلق هذا الاعتذار خلال حياته.
الكثير من الأبطال لا يحصلون على التقدير الذي يستحقونه في حياتهم ، لكن بيتر نورمان لم يطلب الاعتراف به أبدًا ، لقد فعل ما هو صحيح.
(الكابتن جون ساريان ، على تويتر)
Original Post found on Facebook.
